Category: ปูชนียบุคคลท้องถิ่น

 พนม  ลักษณะพริ้ม เกิดเมื่อวันที่ 21 มกราคม 2512 เป็นบุตรของนายมนัส และนางเคลื่อนลักษณะพริ้ม บ้านควนหินหมู่ที่ 4 ตำบลนาชุมเห็ด อำเภอย่านตาขาว คือที่เกิดของนักกีฬาผู้มีดวงใจใช้แทนดวงตา จนกระทั่งขึ้นสู่ความเป็นผู้มีชื่อเสียงในวงการกีฬาระดับชาติและระดับนานาชาติ

เมื่อวันที่ 11 มิถุนายน 2513 คือวันกำเนิดทารกน้อยเพศชายของแม่ชีพ และพ่อแวก หรือสุกเฉ่งไล่แห่งบ้านเลขที่ 50/1 หมู่ที่ 1 ตำบลนาท่ามใต้ อำเภอเมืองตรัง เมื่อเล็กๆตอนเพิ่งเข้าเรียนขั้รประถมอาคมชอบเล่นต่อยมวยคู่ซ้อมที่ชกกันประจำคือธัญญ่าเฉ่งไล่พี่ชายคนติดกันแม่ชีพได้นวมเก่าๆ มาคู่หนึ่งเย็บชุนให้ลูกเล่น

 พุฒ ล้อเหล็ก  คือนามของนักมวยไทยที่เป็นที่รู้จักกันดีในอดีตตำแหน่งยอดมวยไทยที่ไร้คู่ต่อสู้และตำแหน่งรองแชมเปี้ยนโลกในรุ่นไลต์เวตสองสถาบันคือประกาศนียบัตรรับรองความเป็นนักสู้ที่มีชั้นเชิงลีลาตลอดจนปฏิภาณไหวพริบของชายชาวตรังผู้มีนามจริงว่า ทวี พิพัฒกุล

ในห้วงเวลาที่ไม่ต่ำกว่ากึ่งศตวรรษ ผู้คนต่างถิ่นที่เดินทางไปมาโดยมีเมืองตรัง เป็นเมืองผ่านหรือเป็นเมืองจุดหมายปลายทางมีไม่น้อย ที่ยังมีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน และถามถึงเรือกันตังพร้อมกับขนมเค้กนามแรกเป็นท่าเรือเก่าแก่เป็นเส้นทางคมนาคมจากแผ่นดินถึงเกาะที่มีชื่อเช่นเกาะภูเก็ตและปีนังอีกนามหนึ่งเป็นชื่อขนมที่ซื้อติดมือเป็นของฝากเรียกกันว่า เค้กขุกมิ่ง

แม้อยู่ห่างต่างถิ่นแผ่นดินไหน ถ้าวันใดคิดถึงถิ่นแผ่นดินสยาม จงมองดาวพราวพร้อยลอยฟ้างาม เพราะทุกยามฝากใจไว้กับดาว กลอนบทนี้คือตอนขึ้นต้นของจาก เจ้าพระยาถึงฝั่งโขง บทกลอนที่กลายเป็นบทเพลงไพเราะ สามารถตรึงความรู้สึกของผู้ฟังไว้ด้วยความงดงามของถ้อยคำ คือผลงานสำคัญชิ้นหนึ่งของ สนธิกาญจน์ กาญจนาสน์ นักกลอนผู้ก่อฐานวงการกลอน

ชื้น ขวัญเยื้องพันธุ์ เจ้าของนามปากกา ช.สัจจวจี กวีในยุควรรณกรรมเพื่อชีวิต มีผลงานกลอนและเรื่องสั้นลงในหนังสือพิมพ์ต่างๆ มากมาย ชื้น ขวัญเยื้องพันธุ์ เกิดที่อำเภอย่านตาขาว จังหวัดตรัง เมื่อวันศุกร์ที่ เดือนยี่ ปีวอก พ.ศ. 2475 เป็นบุตรของนายหมุ่ย และนางซ้วน ขวัญเยื้องพันธุ์ สมรสกับนางชุติมา (ชุลี) จันทร์เพ็ญ มีบุตรชาย 2 คน หญิง 1คน

ดอกไม้ ดอกไม้จะบาน บริสุทธิ์กล้าหาญ จะบานในใจ ดอกไม้จะบาน คือชื่อของบทกวีชิ้นนี้ผลงานเด่นยุคแรกๆซึ่งสามารถแปรเปลี่ยนเป็นบทเพลงและแพร่หลายในสื่อต่างๆ ยืนยงมาจนปัจจุบันบอกถึงความเป็นตัวตนบางด้านของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งผสานสายเลือดความเป็นตรังเข้ากับประสบการณ์แต่ละย่างก้าวของชีวิตจนในที่สุดได้รับการประกาศชื่อเป็น “กวีซีไรต์” หรือรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์จากอาเซียน(THE S.E.A. WRITE AWARD) ประจำปี 2532 จากบทกวีนิพนธ์เรื่องใบไม้ที่หายไป

ย้อนหลังไปกว่า 20 ปี ขาวตรัง และจังหวัดใกล้เคียง จะได้ยินชื่อนายหนังตะลุง เรียกกันว่าตะลุงบัณฑิตหรืออาจารย์หนังณรงค์ จันทร์พุ่ม ซึ่งเป็นครูโรงเรียนวิเชียรมาตุจังหวัดตรัง

ตรงแผ่นหินอ่อนหน้าบัวหรือที่เก็บกระดูกของยอดศิลปินภาคใต้ ณ วัดโคกสมานคุณอำเภอหาดใหญ่จังหวัดสงขลา มีคำจารึกเป็นคำกลอนคำประพันธ์ของ ก. ศรนรินทร์หรือพระราชรัตนดิลกขึ้นต้นบทแรกว่า อันนายเติมอ๋องเซ่งเก่งโวหาร ปฏิภาณกลอนศัพท์ขับคำขวัญ มโนราห์ชั้นนำคนสำคัญ พรสวรรค์สรรค์ให้จึงได้เป็น

ดำรงค์ สินไชย เกิดเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2495 ที่จังหวัดตรังเป็นบุตรคนโตของนายช้อยและนางฉั้นสินไชยจบการศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 จากโรงเรียนตรังวิทยามัธยมศึกษาปีที่ 3 จากโรงเรียนวิเขียรมาตุชั้นมัธมศึกษาปีที่ 6 จากโรงเรียนเกษตรกรรมตรังประกาศนียบัตรครูมัธยมเกษตรกรรมจากวิทยาลัยเกษตรกรรมบางพระปริญญาวิทยาศาสตร์บัณฑิต (ศึกษาสาสตร์ – เกษตร) และวิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต (เกษตรศาสตร์) จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์บางเขน

เกิดเมื่อวันที่ 10 กรกฏาคม 2488 ที่จังหวัดตรัง เป็นบุตรคนที่ 3 ในจำนวน 7 คนของนายยงจินต์ แล นางจุ้ยหิ้น ยกส้าน เจ้าศึกษาชั้นประถมที่โรงเรียนอนุกูลสตรีและมัธยมต้นจากโรงเรียนวิเชียรมาตุจังหวัดตรัง เข้าศึกษาต่อมัธยมตอนปลายที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษากรุงเทพฯ ในระหว่างปี 2504-2506 ต่อจากนั้นสอบเข้าเรียนในคณะวิทยาศาสตร์การแพทย์มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์ระหว่างปี 2506-2507

แสวง ภูศิริ นักวิชาการเกษตรจากลุ่มน้ำบางปะกงผู้มีสายเลือดแห่งความเป็นเกษตรกรอย่างแท้จริงยึดมั่นในความคิดว่าผู้มีความรู้ความสามารถด้านการเกษตรควรออกไปทำการเกษตรอย่างจริงจังทั้งนี้เพื่อใช้ความรู้เป็นแบบอย่างของชาวบ้านแนวคิดนี้ของเขาสามารถนำไปสู่การปฏิบัติอย่างจริงจรังและได้ผล

นายขำ เกิดที่ ตำบลสุโสะ อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2482 บิดาชื่อนายเต็กหว่า แซ่หลีมารดาชื่อนางนะ แซ่หลี มีพี่น้องจำนาน 5 คน ภรรยาชื่อนางอังกาบ มีบุตรชาย 4 คนหญิง 1 คน เมื่ออายุได้ 8 ขวบก็ถูกส่งไปอยู่กับนายสีหมู่แซ่ภู่ผู้เป็นปู่หรือ“ก๋ง”ซึ่งเป็นเจ้าของสวนยางกว่า 200 ไร่ นายขำ ต้องตื่นแต่เช้าตรู่ไปเก็บเศษยางและเก็บน้ำยางจากต้นยางถึง 200 ต้น

ช่วงปีพ.ศ. 2502 – 2503 เกิดวิกฤติเศรษฐกิจตกต่ำ สุรินทร์ โตทับเที่ยง ได้มีโอกาสเดินทางเข้ากรุงเทพฯมีคนถามว่า“เมืองตรังอยู่ที่ไหน?” นั่นคือแรงบันดาลใจและที่มาของคำประกาศจากใจของยาสุรินทร์โตทับเที่ยงที่ว่า “ถ้าวันหนึ่งมีโอกาสท่จะช่วยสังคมได้ … จะทำให้เขารู้จักเมืองตรัง”

บ้านแหลมมะขาม อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง หมู่บ้านประมงพื้นบ้านแบบยังชีพได้ถูกกระแสประมงพาณิชย์เพื่อการส่งออกขับเคลื่อนเรืออวนลากอวนรุนและสารพัดเครื่องมือจับปลาแบบล้างผลาญเข้ามาทำการประมง ทุกชายหาดอ่าวบางคลองยังผลให้แนวหญ้าทะเลเขตน้ำตื้นแนวหินปะการังน้ำตื้น

พิสิษฐ์ ชาญเสนาะ เกิดวันที่ ๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๔๘๗ เริ่มทำงานด้านการพัฒนาชนบท หลังจากเรียนจบคณะเกษตรศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยขอนแก่น ในปี พ.ศ. ๒๕๑๒ เริ่มทำงานกับมูลนิธิบูรณะชนบทแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ ในตำแหน่ง บูรณกร (Rural Worker) จังหวัดชัยนาท เป็นผู้ริเริ่มโครงการพัฒนาชนบทหลายแห่ง

พระครูสุทธิโสภณ (เอก สิรินธโร) เจ้าอาวาสวัดรัตนาภิมุข (วัดปากเหมือน) นามเดิม เอก ทองหนัน เกิด เมื่อวันที่ ๒๗ พฤศจิกายน ๒๔๕๙ โยมบิดามารดาชื่อ นายหลบ นางเขียด ทองหนัน มีพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกันรวม ๕ คน บ้านเดิมอยู่ที่ หมู่ ๖ ตำบลนาโยงเหนือ อำเภอนาโยง จังหวัดตรัง

หลวงปู่ลบ เป็นบุตรขุนรามสุรเดช(ปาน) และนางปราง เกิดเมื่อ ๒๔ กรกฎาคม ๒๓๙๗ ที่ตำบลบางหมาก อำเภอกันตัง บรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุ ๑๒ ปี เมื่ออายุ ๑๙ ปี ลาสิกขาบทเข้ารับราชการเป็นเสมียนตรี ๒ ปี ต่อมาบิดาถึงแก่กรรม จึงเข้าอุปสมบทเป็นภิกษุ ณ วัดควนธานี

นายพร  ศรีไตรรัตน์  หรือครูพร  ยึดถือคุณธรรมเป็นหลัก  มีจิตควิญญาณของความเป็นครูอย่างเต็มเปี่ยมปฎิบัติตนเป็นตัวอย่างแก่ชนรุ่นหลัง  และเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่า  ครูพรทำได้  จึงไม่แปลกที่ครูพรจะเป็นที่รักและได้รับความนับถือจากครูตรังและคนตรังทั้งจังหวัด  นายพร  ศรีไตรรัตน์  เกิดเมื่อวันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๔๕๖  ที่บ้านท่าพญา ตำบลท่าพญา อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง  เดิมชื่อ เจ้ง  สร้างตั้น  เป็นบุตรคนโตของนายเลี่ยง  นางติ้ว  ศรีไตรรัตน์  มีน้องชายหญิงรวม ๓ คน