ใครว่าเราผ่านความเหน็บหนาวนี้ไปไม่ได้…
แม้วันนี้วันที่ไร้ความห่วงใยของดวงดาวฉันยังมีสองมือนี้ที่โอบกอดตัวเองได้ ป่านนี้เธอจะเป็นอย่างไรบ้างดวงดาวที่รัก ความเหน็บหนาวจะทำร้ายเธอได้หรือเปล่า? แล้วเธอจะโอบกอดตัวเองได้แน่นเพียงไร? เด็กสาวรำพันกับตัวเองในวันที่ไร้เงาของมิตรภาพ วันนี้มีเพียงเก้าอี้สีขาวตัวเดิมที่รองรับทุกอารมณ์ของเธอแทนมิตรภาพแดนไกลนามว่า “ดวงดาว” เธอเห็นไหม? ฉันก็ยังคงต้องดำเนินชีวิตแบบนี้ต่อไป ชีวิตที่ไม่เป็นอย่างที่เราวาดฝัน ชีวิตที่ความเป็นจริงมีน้ำตามากกว่าเสียงหัวเราะ แต่สักวันฉันจะต้องหัวเราะให้มากกว่าน้ำตาที่ใหลรินออกมาให้ได้ เด็กสาวกล่าวอย่างมุ่งมั่น “เธอว่าป่านนี้ดวงดาวจะทำอะไรอยู่” เค้าจะคิดถึงเด็กสาวคนนี้มากน้อยเพียงไร จะเทียบเท่ากับความคิดถึงของฉันหรือเปล่านะ ค่ำคืนที่ท้องฟ้ายามไร้ดวงดาวคงดูเงียบเหงาไม่น้อยเลย แต่หากเราลองเพ่งมองท้องฟ้าในยามค่ำคืนดูดีดี เราจะมองเห็นว่าความสว่างของดวงดาวยังคงส่องแสงมาถึงเราได้เช่นกัน หากฉันมัวแต่นั่งจมอยู่ตรงนี้ หมายชื่นชมเพียงท้องฟ้าที่ทอแสงเต็มฟ้าเพราะดวงดาว แล้วเมื่อไหร่กันที่ชีวิตจะถึงจุดหมายปลายทางกับเค้าบ้าง เด็กสาวพูดพลางลุกขึ้น เธอหันมามองเก้าอี้พร้อมพูดว่า “ดวงดาวจะมีความสุข หากรู้ว่าฉันยังดำเนินชีวิตต่อไปได้” เด็กสาวค่อยๆ เอื้อมมือเปิดประตูห้องของเธอพร้อมกับก้าวเดินไปยังตามทางที่เธอไม่เคยแม้แต่จะคิดเดินเสียด้วยซ้ำ ดูรอยยิ้มของเด็กผู้หญิงคนนั้นสิช่างงดงามเหลือเกิน ฉันเพิ่งรู้วันนี้เองว่าการได้เห็นรอยยิ้มของคนรอบตัวมันมีความสุขได้เช่นกัน บางทีถนนบางสายที่เราไม่เคยก้าวเดิน มันก็มีความสวยงามบางอย่างซ่อนเอาไว้ให้เราได้ชื่นชม สายลมอาจจะเหน็บหนาวบ้างแต่หากฉันโอบกอดตัวเองให้เป็น มันจะน่ากลัวสักเท่าไรกันล่ะเจ้าความเหน็บหนาวนั้น เด็กสาวเดินไปข้างหน้าพลางอมยิ้มเพียงลำพัง “ฉันเข้าใจเธอแล้วล่ะดวงดาว” ว่าทำไมถึงอยากให้ฉันเติบโตอย่างคนที่หัวใจแข็งแรง…เพราะว่าฉันจะได้ไม่ต้องหวาดกลัวกับชีวิตที่ต้องเดินต่อใช่ไหมดวงดาว? จากวันนี้ฉันจะไม่นับวันเวลาแล้วว่ามันผ่านไปนานเท่าไหร่ที่ดวงดาวเดินจากไป แต่ฉันจะพยายามยิ้มกับทุกๆวันที่ต้องดำเนินต่อไปให้ได้ เธอก็เช่นกันนะดวงดาว ไม่ต้องเหงาในวันที่ไม่มีเด็กสาวอย่างฉันอยู่รอบตัว ไม่ต้องเหน็บหนาวในวันที่ถูกกระแสลมทดสอบภูมิคุ้มกัน ไม่ต้องหวาดกลัวว่าจะวันหนึ่งมิตรภาพตรงนี้จะหายสาบสูญไปจากเธอ ฉันจะยังเป็นเพื่อนที่แสนดีของดวงดาวตลอดไป เด็กสาวยังคงมุ่งหน้าเดินไปตามทางถนนสายนั้นที่เธอไม่เคยก้าวเดิน บัดนี้เด็กสาวช่างฝันของดวงดาวกำลังเดินทางด้วยหัวใจที่แข็งแรงอย่างเช่นที่ดวงดาวปรารถนาให้เธอได้เป็น ถนนสองสายระหว่างสองมิตรภาพที่สวยงามนี้จะบรรจบกันหรือไม่ ไม่มีใครใคร่รู้ ตอนจบของสองมิตรภาพจะงดงามอย่างเช่นที่เด็กสาวผู้นี้ใฝ่ฝันได้หรือไม่? ขึ้นอยู่กับว่าคนสองคนที่ต่างกำลังก้าวเดิน ใครคนหนึ่งจะหมดแรงฝันก้าวเดินและยอมแพ้ไปในที่สุด…
ร่วมติดตามให้สองมิตรภาพก้าวเดินบนถนนแห่งฝันของพวกเค้าได้สำเร็จไปพร้อมๆกันนะคะ
