จดหมายถึงดวงดาว ตอน 28 : ทบทวน
ท่ามกลางแสงแดดอันร้อนระอุ เด็กสาวผู้นี้กำลังพยายามพรวนดินในที่แห่งเดิมที่ต้นไม้ของเธอเคยเติบโตและล้มตายไปต่อหน้า เธอบรรจงปลูกต้นไม้ขึ้นใหม่อีกครา “ฉันไม่กลัวหรอกนะ” ว่าวันพรุ่งนี้เธอจะล้มตายไปอีกหรือเปล่า แม้ว่าความพยายามของฉันจะไม่เป็นผลสำเร็จอีกเช่นเคย แต่ฉันจะปลูกเธอแบบนี้เรื่อยไป เด็กสาวพูดกับต้นไม้ที่เธอหมายมั่นว่ามันจะเติบโตได้อย่างสวยงามขึ้นอีกครั้ง “ที่ตรงนี้ เคยเป็นที่ที่ฉันพบเจอดวงดาว” และที่ตรงนี้มีความทรงจำต่างๆ เกิดขึ้นกับฉันมากมาย แต่ฉันมิได้มารอการกลับมาของดวงดาวที่นี่หรอกนะ “งั้นเธอก็มารอสายลมอย่างฉันใช่ไหม?” คำถามจากสายลมดังขึ้น เด็กสาวแหงนหน้าขึ้นไปมองเจ้าของคำถามนั้นด้วยความประหลาดใจ “ฉันรึ? มารอสายลมผู้เหน็บหนาวอย่างเธอ” เด็กสาวพูดพลางหัวเราะชอบใจกับคำถามของสายลม “ดวงดาวยังไม่กลับมาหาเด็กสาวผู้นี้อีกหรือไร เธอถึงได้ลงมือปลูกต้นไม้อยู่ลำพังเช่นนี้” สายลมถามคำถามที่เรียกอารมณ์อ่อนไหวของเด็กสาวได้ดีทีเดียว “ช่างดวงดาวปะไร” เด็กสาวตอบสายลมด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง เค้าจะกลับมาหาฉันหรือไม่ ใช่เรื่องอะไรของฉันที่ต้องเฝ้ารอ “หมดศรัทธาในตัวดวงดาวแล้วงั้นรึ?” สายลมเอ่ยคำถามขึ้นอีกครั้ง “ฉันมิได้หมดศรัทธา” เด็กสาวเอ่ยตอบสายลมด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ก็เธอบอกฉันเองมิใช่หรือสายลม ว่าอย่าคาดหวังอะไร ฉันก็เลยพยายามที่จะปลูกต้นไม้เหล่านี้โดยไม่เฝ้ารอดวงดาวไงล่ะ มันต้องเติบโตได้ด้วยสองมือของฉันสิ...