จดหมายถึงดวงดาว ตอน 12: ทางตันของความรู้สึก

จดหมายถึงดวงดาว ตอน 12: ทางตันของความรู้สึก

ฉันเป็นเพียงเด็กหญิงธรรมดาเช่นเดียวกับ “ดอกหญ้า” คอยเฝ้ามองความสวยงามจากดวงดาวในคืนพราวแสง ค่ำคืนที่อ่อนแรง “หัวใจ” ช่างไร้จุดหมาย ข่มตาลงนอนหลับด้วยดวงตาที่ชุ่มฉ่ำด้วยหยาดน้ำตา แต่ศรัทธาและฝันที่ต้องการไม่เคยจางหาย…

เด็กสาวทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวเดียวที่ตั้งอยู่ตรงมุมห้อง มองท้องฟ้าที่ไร้สีสันเช่นเดียวกับหัวใจในเวลานี้พร้อมรำพันกับตัวเองว่า “หากฉันเป็นท้องฟ้า ฉันจะไม่ทำให้เด็กสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวนี้ต้องผิดหวังกับการชื่นชมความสวยงามของฉัน” แต่ว่าในความเป็นจริงฉันมิอาจเป็นท้องฟ้าเช่นเธอได้ ฉันเป็นเพียงดอกหญ้าที่เติบโตขึ้นมาบนผืนทราย ไม่ต้องมีใครคอยรดน้ำพรวนดินให้ ฉันเติบโตได้ด้วยศรัทธาและฝันที่เต็มเปี่ยม แต่ในเวลานี้ดอกหญ้าอย่างฉันช่างอ่อนแรง อยากเติบโตอย่างหาญกล้า อยากแข็งแรงอย่างภูผา ช่างยากเย็นเหลือเกินที่ดอกหญ้าจะกลายเป็นดวงดาวพราวแสงให้คนอื่นชื่นชมยามอ่อนแรง เด็กสาวนั่งรำพันกับตัวเองในคืนที่ไร้ “ดวงดาว” ป่านนี้เธอทำอะไรอยู่ที่ไหนนะดวงดาว คิดถึงเด็กสาวคนนี้บ้างหรือไม่? ทุกครั้งที่ฉันอ่อนแรงเธอเป็นภาพแรกที่ปรากฎขึ้นยามฉันหลับตา ฉันมองเห็นเราวิ่งเล่นบนผืนทรายใต้ร่มเงาของต้นไม้ที่ฉันปลูก แม้จะล้มลงด้วยความเจ็บปวดก็ยังเห็นสองมือนั้นยื่นมือรับให้ฉันจับเพื่อพยุงตัวเองขึ้น ภาพนั้นมันสวยงามขนาดที่เด็กสาวอย่างฉันไม่อยากจะลืมตาขึ้นเพื่อพบเจอกับความเป็นจริงที่ตรงกันข้าม “ดวงดาว” เธอรู้ไหมว่าฉันกำลังเผชิญกับความรู้สึกที่ถึงทางตัน ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะเดินไปทางใดถึงจะพบเจอกับความสวยงาม และถ้าหากฉันยังเลือกจะเดินทางเดิม ปลายทางตรงนั้นมันเป็นทางตันหรือเปล่า เด็กสาวค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ ภาพที่เธอเห็นตรงหน้า “เจ้าของมิตรภาพ” ที่ถูกเรียกว่าดวงดาวอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว ดวงดาวยิ้มให้เด็กสาวด้วยแววตาที่อ่อนโยน ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเก้าอี้ตัวโปรดของเด็กสาว มือชี้ไปที่ท้องฟ้าในมุมที่เป็นสีฟ้าชัดเจนกว่ามุมอื่น เธอเห็นความสวยงามของท้องฟ้าตรงนั้นไหม “เห็นสิ” เด็กสาวตอบพร้อมหันไปสบตาดวงดาวอย่างงุนงง ท้องฟ้ามันมีหลายมุมให้เราเลือกมอง แต่ละมุมก็จะซ่อนความสวยงามเอาไว้ต่างกัน ด้านที่เรามองเห็นว่าสวยงามที่สุดแต่เวลาที่เดินเข้าไปใกล้ๆ ความสวยงามนั้นก็อาจจะไม่แตกต่างไปจากมุมอื่นที่เรามองดูด้วยตาว่ามันสวยงามน้อยกว่า เช่นเดียวกับเส้นทางที่เธอเดินเธอจะไม่มีวันรู้หรอกว่ามันสวยงามและราบรื่นตลอดเส้นทางหรือไม่ หากเธอไม่ได้ลองก้าวเดินดูเสียที ฉันเป็นดวงดาวอยู่บนท้องฟ้าที่ใครหลายคนชื่นชมว่าคือสิ่งสวยงาม เช่นเดียวกันดวงดาวอย่างฉันก็มอง “ดอกหญ้า” อย่างเธอคือความสวยงามหนึ่งเช่นกัน ปรารถนาจะเป็นดอกหญ้าบนผืนทรายอย่างเธอเช่นกัน เด็กสาวตั้งคำถาม “ทำไมถึงอยากจะเป็นดอกหญ้าบนผืนทรายอย่างฉัน?” ดวงดาวยิ้มด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยมิตรภาพที่มีให้เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างล้นเหลือ “เพราะฉันอยากมีชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงเช่นเธอ ได้เดินทางตามฝัน ได้หัวเราะยามสุขใจ ได้ร้องไห้ยามผิดหวัง ได้หกล้มยามผิดพลาด ได้อ่อนแอยามล้มเหลว ได้เข้มแข็งยามลุกขึ้นสู้” เพราะฉะนั้นเด็กสาวของฉัน จงอย่าใช้ความรู้สึกเดินทางและตัดสินว่าทางที่เดินเป็นทางตันหรือทางเดินที่ไม่สวยงาม หากแต่เธอจงใช้จุดมุ่งหมายก้าวเดินแล้วเธอจะรู้ว่าถนนทุกสายที่อยู่ตรงหน้าไม่มีถนนสายใดเป็นทางตันสำหรับเธอ สักวันดอกหญ้าจะต้องเป็นดวงดาวพราวแสงให้คนอื่นชื่นชมความสวยงาม ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่ดอกหญ้าที่เติบโตบนผืนทราย ที่ใครหลายคนมองไม่เห็นเวลาก้าวเดิน แต่ดอกหญ้ามิได้ไร้ความหมายสำหรับผืนทรายหรอกนะ ตรงกันข้ามผืนทรายที่ดูไร้ความหมายกลับดูสวยงามขึ้นเมื่อมีดอกหญ้าอย่างเธอเติบโตอยู่บนผืนทรายเหล่านั้น ฉันเฝ้ารอจุดมุ่งหมายของเธอด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมและหวังว่าสักวันฝันเล็กๆของดอกหญ้าจะกลายเป็นดวงดาวพราวแสงอยู่ข้างๆ ดวงดาวบนท้องฟ้าอย่างฉัน เดินทางด้วยจุดมุ่งหมายของเธอให้ได้ในเร็ววันนะ ใครหลายคนรวมทั้งฉันแอบเฝ้ามองดอกหญ้าเล็กๆบนผืนทรายดอกนี้ด้วยความรักและความห่วงใยอยู่เสมอ…

You may also like...

Leave a Reply

Your email address will not be published.

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>