จดหมายถึงดวงดาว ตอน 13: สายลมอันเหน็บหนาว
บรรยากาศยามเช้าในวันที่ฝนโปรยปราย เด็กสาวใช้ร่มเงาของกิ่งไม้เป็นที่กำบังสายฝน พลางเอ่ยขอบคุณ “ต้นไม้” หากไม่มีเธอฉันคงเปียกปอนไม่น้อย ขอบคุณจริงๆ ที่อยู่ข้างฉันไม่เคยไปไหนถึงแม้ว่ากระแสลมจะพัดผ่านมาเพื่อทดสอบเธอบ่อยครั้งเหลือเกิน หากฉันเข้มแข็งได้อย่างเธอคงจะดีไม่น้อย คงไม่ต้องหวาดกลัวกับกระแสลมที่พัดผ่านมา คงไม่ต้องกังวลว่า “นานเท่าไหร่” กระแสลมนั้นจะพัดผ่านเลยไป เด็กสาวโอบกอดต้นไม้ของเธอไว้อย่างมีความสุข อารมณ์อ่อนไหวที่ซ่อนไว้ภายใต้รอยยิ้มของเด็กสาวผู้นี้ ปิดบังใครหลายคนได้สนิท แต่มิอาจปิดบัง “ดวงดาว” อย่างฉันได้แนบเนียนเลยสักครา ดวงดาวเอ่ยทักทายเด็กสาวทันทีที่พบเจอ “เธอมิได้หวาดกลัวกระแสลมหรอกหรือ” เด็กสาวหันตามเสียงที่ได้ยินจากด้านหลังพร้อมรอยยิ้มที่มองไม่เห็นความเศร้าในตัวเธอสักนิด “ทำไมถึงนั่งอยู่ท่ามกลางสายฝนและกระแสลมเช่นนี้เล่า” เด็กสาวนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบคำถามนั้น “บางทีหากฉันมัวแต่ซ่อนตัวในวันที่มีกระแสลมแรง ฉันอาจไม่ได้รับรู้เลยว่ากระแสลมนั้นเหน็บหนาวเพียงใด” แต่ก็มิได้หมายความว่าฉันไม่หวาดกลัวกระแสลมเหล่านั้นหรอกนะดวงดาว บางทีฉันก็ต้องแอบซ่อนความหวาดกลัวเอาไว้ไม่ให้คนรอบตัวมองเห็นเพียงเพื่อที่จะเรียนรู้ “ความเหน็บหนาว” ที่ใครหลายคนกำลังเอาชนะมัน “แล้วเธอเอาชนะมันได้หรือยัง” ดวงดาวตั้งคำถามถามเด็กสาว “ถึงแม้วันนี้ฉันจะเอาชนะมันได้ ก็ใช่ว่าวันพรุ่งนี้กระแสลมนั้นจะไม่พัดหวนคืนมาอีกครั้ง” บางครั้งกระแสลมเพียงบางเบาก็สร้างความเหน็บหนาวให้เราได้ไม่น้อยเลยนะดวงดาว แต่บางครั้งกระแสลมที่พัดมาด้วยความแรง เรายังไม่ได้เรียนรู้ความเหน็บหนาวนั้นด้วยซ้ำ มันก็พัดผ่านเราไปเสียแล้ว ฟังฉันนะเด็กน้อย กระแสลมมันอาจฟังดูน่ากลัวสำหรับใครหลายคน หากเราไม่ทันได้ตั้งตัวกระแสลมนั้นจะเป็นฝ่ายชนะเสมอ แต่หากเราเตรียมตัวพร้อมที่จะรับมือกับมัน ฉันเชื่อว่าเราจะชนะกระแสลมนั้นได้เช่นกัน ใช่ว่ากระแสลมจะทำให้เราเรียนรู้ได้แต่เพียงความเหน็บหนาวเท่านั้นหรอกนะ บางครั้งกระแสลมที่พัดผ่านมาในยามที่หัวใจเร่าร้อน มันก็คลายความร้อนที่มีในตัวเราลงได้เช่นกัน จงเรียนรู้ที่จะปรับตัวรับกับกระแสลมที่พัดผ่านเหล่านั้นให้ได้ แล้วเธอจะไม่ต้องหวาดกลัวกับทุกๆกระแสลมอีกต่อไป บ่อยครั้งเช่นกันที่ดวงดาวอย่างฉันก็นึกหวาดกลัว “กระแสลม” กลัวว่าแรงลมของมันจะพัดพาความมืดมนมาบดบังแสงของดวงดาวอย่างฉัน ทำให้ใครหลายคนมองไม่เห็นความสวยงามของฉัน แต่หากไม่มีกระแสลม เธอว่าดวงดาวอย่างฉันจะดูแข็งกระด้างสำหรับคนที่คอยชื่นชมอยู่หรือไม่ มองกระแสลมให้เป็นเสมือนเพื่อนเราไปอีกคน เค้าก็เป็นส่วนประกอบหนึ่งที่ต้องการเราไปเป็นอีกส่วนประกอบหนึ่งของเค้าเช่นกัน แล้ววันหนึ่งเธอจะเรียนรู้วิธีที่จะอยู่กับกระแสลมเหล่านั้นได้โดยไม่หวาดกลัว “ความเหน็บหนาว”
