เมื่อ 30 ปีย้อนหลังขึ้นไป ตามบริเวณฝั่งแม่น้ำตรังตั้งแต่ท่าจีน อำเภอเมืองลงมาถึงอำเภอกันตัง ภาพชาวบ้านหิ้วพวงกุ้ง ปลา มารอรถริมถนนเพื่อเอาไปขายในเมือง มีให้เห็นแทบทุกเช้า และนี่คือที่มาของสำนวน กุ้งสิบร้อยคล้า กุ้งห้าร้อยจาก
กุ้ง ที่ชาวบ้านหิ้วมานั้น คือกุ้งก้ามกราม แต่ลูกแม่น้ำตรังเรียกง่ายๆ ว่า แม่กุ้งเพราะแต่ละตัวอาจโตถึงขนาดเท่าท่อนแขน แม่กุ้งตัวงามๆ พวงหนึ่งร้อยได้ 4-5 ตัว ตัวย่อมลงมาร้อยได้พวงละ 9-10 ตัว สมัย พ.ศ. 2505 ขายพวงละ 10 บาท บริเวณที่กุ้งตัวโตที่สุดจะเป็นแถบย่านซื่อถึงควนทองสี เพราะเป็นรอยต่อระหว่างน้ำจืดกับน้ำเค็ม หรือน้ำกร่อย ชาวบ้านเรียกน้ำปะเหยา หรือน้ำเหยา มีป่าจากเป็นตัวบ่งบอก ชาวบ้านแถบนี้จับกุ้งได้ก็ร้อยกุ้งด้วยก้านจากเศษวัสดุเหลือจากเอาไปทำใบมวนยาแล้ว ได้แม่กุ้งห้าตัวก็เต็มพวง เป็น กุ้งห้าร้อยจาก ส่วนเหนือตั้งแต่บินหยี ควนธานี ขึ้นไป น้ำเริ่มจืด ไม่มีต้นจากใช้เปลือกต้นคล้ามาร้อยแทน กุ้งก็เล็กลงด้วย พวงหนึ่งได้เก้าตัวสิบตัว เรียกกันว่า กุ้งสิบร้อยคล้า
