จดหมายถึงดวงดาวตอน 5: หัวใจระบายสี

ตอน 5: หัวใจระบายสี

เด็กสาวนั่งเล่นใต้ต้นไม้ต้นเดิมของเธอ มองดูกิ่งก้านของมันด้วยความสุขใจ เสียงจากดวงดาวเอ่ยถามเธอว่า “สุขใจไม่น้อย” ใช่ไหม? ที่มองเห็นการเติบโตจากสิ่งที่ตัวเองสร้าง เด็กสาวหันมาตอบดวงดาวด้วยแววตาที่มีความสุขว่า ถ้าฉันรู้ว่าการปลูกต้นไม้ต้องการแค่เพียง “ความเข้าใจ” ป่านนี้ต้นไม้ต้นก่อนๆ ของฉัน คงเติบโตสูงขึ้นไปถึงดวงดาวแล้วก็เป็นได้ เด็กสาวหัวเราะชอบใจอย่างมีความสุข ทำให้ดวงดาวอดยิ้มไปกับเธอด้วยไม่ได้ ถ้าเด็กน้อยของฉันคนนี้มีรอยยิ้มบนใบหน้าแบบนี้ได้ทุกวันก็คงจะดีไม่น้อยสินะ เด็กสาวหันมามองดวงดาว พร้อมตอบไปว่า ฉันยิ้มได้เพราะฉันมีความสุขนะดวงดาว “แล้วทำไมเด็กสาวคนนี้ถึงจะมีความสุขทุกวันไม่ได้ล่ะ” ดวงดาวยิ้มกับเด็กสาว ความสุขของเธอมาจากความรักใช่ไหม แล้วในทุกๆวัน เธอก็ได้ความรักจากใครหลายๆคนไม่ใช่หรือ ถ้าอย่างนั้นเธอก็มีความสุขทุกวันได้สิ เพราะมันไม่มีวันไหนหรอก ที่คนทุกคนบนโลกจะหยุดรักเธอพร้อมๆกัน เชื่อฉันสิ เด็กสาวเอนกายลงนอนใต้ต้นไม้ มองดูท้องฟ้าไปพร้อมๆ กับดวงดาว ทำไมท้องฟ้าถึงเป็นสีฟ้า? เสียงตั้งคำถามจากเด็กสาวคนเดิม ฉันไม่รู้หรอกว่าทำไมมันถึงเป็นสีฟ้า รู้แต่ว่าเมื่อขึ้นไปข้างบนมันเป็นเพียงก้อนเมฆสีขาวเหมือนกันทั้งนั้น เช่นเดียวกับความรักในหัวใจของเธอไง มันไม่มีสีสันอะไรหรอก แต่…ตัวเธอเองกำลังใช้หัวใจระบายสี ให้มันมีชีวิตชีวา เหมือนเช่นท้องฟ้าที่ดูเป็นสีฟ้ากว่าทุกวัน เพราะหัวใจเด็กน้อยของฉันกำลังมีความสุขหน่ะสิ เธอเคยมองท้องฟ้าในวันที่ไม่มีความสุขบ้างไหม? ท้องฟ้าของเธอมันเป็นสีอะไรล่ะ? เด็กสาวตอบดวงดาวไปว่า สีมันหม่นๆ ดูเหงาๆ ยังไงไม่รู้ อืมมมมม ฉันว่าในวันที่เราไม่มีความสุข สีของอะไรที่เคยสดใส สวยงาม มันคงดูหมองไปหมดทุกอย่าง แม้กระทั่ง “ความทรงจำ” ที่ครั้งหนึ่งคนเราเคยพูดไว้ว่า แม้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามฉันจะเก็บเธอไว้ในความทรงจำที่สวยงามตลอดไป แต่เมื่อเวลาผ่านเชื่อไหมว่าภาพความทรงจำในใจเรา ภาพนั้นจะค่อยๆจางลง จนเหลือไว้เพียงรูปลางๆ ให้เราพอนึกได้ในวันอ่อนแรง แต่วันไหนที่เจ้าของความทรงจำมีความสุขดี ภาพความทรงจำนั้นสีมันช่างงดงาม เปรียบเสมือนราวกับว่าเวลาไม่เคยเดินผ่านไป เด็กสาวได้ฟังเช่นนั้นก็หันมาพูดกับดวงดาวว่า “เพราะคนเราใช้หัวใจระบายสี” ใช่ไหม? ดวงดาวยิ้มตอบด้วยความพอใจ ถูกแล้วเด็กน้อย ภาพทุกภาพ แสงทุกแสง สีทุกสี คนเราเห็นไม่เหมือนกันเสมอไปหรอก อยู่ที่ว่าในขณะที่มอง หรือขณะที่เรากำลังเผชิญ หัวใจของเราทุกคนกำลังรู้สึกอะไร หัวใจก็จะใช้ความรู้สึกนั้นระบายสีให้สิ่งที่เห็นหรือสิ่งที่เผชิญด้วยสีที่ต่างกันออกไป เหมือนท้องฟ้าที่ดูเป็นสีฟ้ากว่าทุกวันของเธอไงล่ะ แต่รู้ไหมอะไรที่สุขใจไปกว่านั้น? ดวงดาวสบตาเด็กสาวก่อนตอบเธอไปว่า สิ่งที่สุขไปกว่านั้นคือการที่เธอใช้หัวใจระบายสีให้คนที่อยู่ข้างๆเธอได้เห็นความสวยงามของหัวใจดวงนี้ด้วยไงล่ะ ถ้าไม่รังเกียจฉันขอชื่นชมสีของท้องฟ้าที่เป็นสีฟ้าแบบนี้ไปกับเธอทุกๆวันนะ เด็กน้อยของฉัน

You may also like...

Leave a Reply

Your email address will not be published.

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>