จดหมายถึงดวงดาว ตอน 27 : คาดหวัง

การติดต่อกลับมาเพียงข้อความสั้นๆ ในกระดาษจดหมายที่ดวงดาวส่งถึงเด็กสาว “อย่ารอการกลับไปของฉันอีกเลย” เด็กสาวอ่านด้วยใจที่หมดหวัง กระดาษจดหมายแผ่นนั้นร่วงหล่นที่พื้น เธอทิ้งกายลงนั่งพิงผนังสีขาว มีแต่ความไม่เข้าใจเต็มไปหมด มันคืออะไรกันดวงดาว? เธอนึกอยากจะเขียนข้อความถึงฉัน เธอก็เขียนมาเพียงแค่นี้นั่นหรือ เหตุผลของเธอคืออะไรกัน? ฉันมิควรได้รับรู้มันอย่างนั้นหรือ? เด็กสาวกอดเข่าตัวเองไว้แน่น กล่าวโทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เธอก็หยุดชะงักทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงสายลมที่กำลังพัดผ่าน เด็กสาวนั่งกอดเข่าน้ำตาพรั่งพรู แหงนหน้าถาม “สายลม” ผู้เหน็บหนาว เธอจะต้องทดสอบฉันอีกนานเท่าไรเล่า สายลมส่ายหน้าให้เด็กสาวอย่างเอ็นดู “ฉันมิเคยได้ทดสอบความรู้สึกเธอเลยสักครั้ง” เพราะเธอเองหรือเปล่าล่ะเด็กสาวที่เฝ้าหาคำตอบ คาดหวังว่านั่นคือ “ทุกสิ่งที่เธอค้นหา” เด็กสาวก้มหน้าหลบตาสายลม ตอบคำถามกลับไปด้วยเสียงสั่นเครือ “ฉันหรือคาดหวัง” และ “ฉันหรือเฝ้าหาคำตอบ” ฉันมิควรทำนั้นนหรือสายลม เด็กสาวย้อนถามสายลมด้วยความไม่ชอบใจนัก “แล้วความสุขของเธอ อยู่กับคำตอบเหล่านั้นหรือเปล่า” สายลมพูดขึ้นให้เด็กสาวได้ครุ่นคิด พลางพูดกับเด็กสาวต่อไปว่า “เธอคาดหวังว่าดวงดาว คือมิตรภาพเดียวที่จะไม่มีวันทิ้งเธอไปไหน เธอคาดหวังว่าดวงดาว คือมิตรภาพสุดท้ายที่พร้อมจะยืนข้างเธอในทุกๆเวลา” แต่เมื่อวันนี้ดวงดาวบอกเธอเช่นนั้น ว่าอย่ารอการกลับมาของดวงดาวอีกเลย เธอกลับรู้สึกต้องการคำตอบว่าทำไมดวงดาวถึงบอกเธอเช่นนั้น ทำไมล่ะเด็กสาว? ทำไมไม่หยุดที่ข้อความประโยคนั้นเพียงแค่นั้น เหตุผลเป็นสิบเป็นร้อยของดวงดาว เธอจะต้องหาคำตอบให้ได้ทำไมกัน เมื่อสุดท้ายคำตอบที่ได้ก็มิเคยทำให้หัวใจเธอเป็นสุขได้เลยสักครา หากมิตรภาพที่แสนดีของเธอจะหลุดมือไปบ้าง เธอเฝ้าโทษตัวเอง มิตรภาพเหล่านั้นกลับคืนมาไหม? เธอเฝ้าหาคำตอบ แล้วมิตรภาพเหล่านั้นหวนคืนมาไหม? ฉันอาจดูใจร้าย เยือกเย็น ไม่อ่อนโยนในสายตาเธอเท่าไรนักหรอกเด็กสาว แต่ฉันก็มีศรัทธาในความรักไม่ได้ต่างไปจากเธอเลยสักนิด หากเพียงแต่ว่าบางครั้งสิ่งที่ฉันศรัทธา มันอาจเลือนหายไปเสียบ้างแล้ว “มันจะหายไปได้อย่างไรกัน?” เด็กสาวย้อนถามสายลมอย่างเสียงแข็ง “เมื่อเธอศรัทธากับสิ่งๆนั้นเอง แล้วใครล่ะจะลบศรัทธานั้นออกจากใจเธอได้สายลม” มิใช่เธอเองหรอกหรือ? สายลมอมยิ้มที่มุมปากให้กับเด็กสาวฝีปากกล้าคนนี้ “เธอเป็นเด็กสาวที่ไม่เคยยอมให้คนอื่นชนะเธอเสียบ้างเลย” ฉันหรือ? เด็กสาวย้อนถามกลับในทันที “ใช่” เธอนั่นล่ะ ในเชิงของความรักเธอเชื่อมั่นว่าคำตอบของเธอจะต้องถูกและดีที่สุดเสมอ เธอพูดคำว่ารักได้ดังกว่า ก็ใช่ว่าเธอจะรักใครได้ดีกว่านะเด็กสาว “เธอผ่านมาทางนี้เพียงเพื่อซ้ำเติมฉันหรอกหรือสายลม?” ฉันเปล่านะ ฉันมิได้ผ่านมาเพียงเพื่อซ้ำเติมเธอให้บอบช้ำหนักไปกว่าเก่า แต่ฉันผ่านมาด้วยความหวังดี ฉันก็มิได้ต่างไปจากดวงดาวของเธอสักเท่าไหร่หรอก ฉันมีความหวังดีให้เธอล้นเหลือ เฝ้ามองเธอจากมุมตรงนั้นเสมอในวันที่เธอมีน้ำตา เธอมิรู้หรอกเด็กสาว เพราะหัวใจเธอมัวแต่พองโตอยู่กับความรักเต็มหัวใจที่มีให้ดวงดาว อย่าได้ใคร่หาคำตอบอะไรต่อไปอีกเลย โอบกอดตัวเองให้เป็นเสียบ้างสิ เธอจะได้ไม่ต้องคาดหวังกับอ้อมกอดของใครต่อใคร ว่าเค้าจะทำให้เธออบอุ่นได้สักเพียงไร ฉันมิได้เหน็บหนาวอย่างที่เด็กสาวอย่างเธอจำกัดความให้หรอกนะ เมื่อหัวใจเธอทุกข์ เธอก็กล่าวโทษสายลมที่หวังดีอย่างฉันต่างๆนานา แต่ใยในวันที่หัวใจเธอเป็นสุข กลับไม่เคยเอ่ยคำขอบคุณฉันบ้างล่ะ มิใช่ฉันหรอกหรือที่พัดผ่านมาให้ความเหน็บหนาวเพื่อให้เธอรู้จักโอบกอดตัวเองเสียบ้าง หรือเธอชินกับการถูกโอบกอด เลยไม่เคยทำความรู้จักกับอ้อมกอดของตัวเอง เด็กสาวได้ฟังแล้วโกรธสายลมไม่น้อย แต่เธอเลือกที่จะนิ่งฟังสายลมอย่างสงบ ใจเธอค่อยๆเย็นลง พูดกับสายลมด้วยเสียงอ่อนเบา “เธอว่าดวงดาวจะกลับมาไหม?” กลับสิ ดวงดาวต้องกลับมา เพราะดวงดาวเค้ารู้นี่นาว่าเด็กสาวอ่อนแอคนนี้ยังเฝ้ารอหาคำตอบจากเค้าเสมอ เติบโตได้แล้วเด็กสาว มิใช่เพื่อใครต่อใครรอบตัวเธอ แต่เธอต้องยืนหยัดได้ด้วยตัวเธอเอง เจ็บใจ ปวดใจ ก็ร้องไห้ออกมา ไม่มีใครเขาต่อว่าเธอเสียหน่อย แต่เธอต้องลุกขึ้นให้ได้ ลองเชื่อสายลมอย่างฉันสักครั้ง “อย่าพยายามค้นหาคำตอบ อย่าคาดหวังว่าสิ่งนั้นที่เธอตามหาจะคือสิ่งที่ใช่สำหรับเธอเสมอไป” ปล่อยชีวิตให้เป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้บ้าง หากเธอทำวันๆนี้ของเธออย่างดีที่สุดแล้ว พรุ่งนี้มิใช่เรื่องที่เธอต้องหาคำตอบเลยสักนิดว่าชีวิตจะเกิดขึ้นอะไรขึ้น เด็กสาวพยักหน้ารับให้สายลม “ฉันจะเชื่อเธอสายลม” ฉันจะไม่คาดหวัง ไม่ค้นหาคำตอบ อะไรของดวงดาวอีกแล้ว สายลมยิ้มให้เด็กสาวอย่างพอใจ แล้วค่อยๆ เคลื่อนตัวจากไป “ดวงดาว มิตรภาพของฉัน เธอเป็นมิตรภาพที่แสนดีที่ฉันมีเสมอมา ฉันศรัทธาในตัวเธอ ฉันเชื่อมั่นในสองมือของเธอ ฉันเคารพหัวใจที่ยิ่งใหญ่ของเธอเสมอ ไม่ว่าจะเหตุผลใดทำให้เธอไม่กลับมาตรงนี้ ขอให้เธอรับรู้ไว้เพียงว่า ฉันมีหัวใจไว้รอการกลับมาของเธอเสมอ เพราะฉันมิเคยลบศรัทธาในหัวใจตัวเองลงเลยสักครา” ข้อความสั้นๆ ที่เด็กสาวตอบกลับในจดหมายถึงดวงดาว เธอได้แต่หวังอยู่ลึกๆว่า ดวงดาวจะเปิดจดหมายฉบับนี้ของเธออ่านอีกครั้งเหมือนเช่นเคย

You may also like...