ศรีตรังเป็นไม้เมืองร้อน มีต้นกำเนิดที่บราซิล มีผู้นำพันธุ์เข้ามาปลูกในแหลมมลายู เช่นเดียวกับต้นยางพารา ผู้นำเข้ามาปลูกในเมืองตรังคือพระยารัษฎาฯ
ชื่อวิทยาศาสตร์ ของศรีตรังคือ Jacaranda obtusifolia ssp. rhombifolia (Meijer) Gentry มีชื่อพ้องว่า J. acutifolia Humb. & Bonpl. และ J.filicifolia (Anders) D.Don วงศ์ Bignoniaceae
ด้วยสีสันอันงดงามอ่อนหวาน ยามชูช่อล้อลม หลังทิ้งใบอำลาลมหนาว และผลิดอกออกช่อสะพรั่งรับลมร้อนใต้ฟ้าเมืองตรัง ชาวตรังรุ่นต่อมาจึงถือเอาว่าไม้ดอกสีม่วงนี้แหละคือไม้ประจำเมือง และได้นำช่อดอกศรีตรังขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ เมื่อคราวเสด็จฯ เมืองตรัง วันที่ 17 มีนาคม 2502
ในปี 2537 – 2539 รัฐบาลมีโครงการปลูกป่าถาวรเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในวโรกาสที่ทรงครองราชย์ครบ 50 ปี และได้ทำพิธีเปิดโครงการ ณ ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ เมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม 2537 โดยสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถ พระราชทานต้นไม้มงคลหรือต้นไม้ประจำจังหวัด ให้แก่ทุกจังหวัด จังหวัดตรังนั้นได้รับพระราชทานต้นศรีตรัง ซึ่งนำมาปลูกไว้หน้าศาลากลางจังหวัดตรังพร้อมกับจังหวัดอื่นๆ ทั่วประเทศ เมื่อวันที่ 9 มิถุนายน 2537
ศรีตรังจึงเป็นไม้สัญลักษณ์และไม้แห่งความภูมิใจของชาวตรัง ดังบทกลอนของนักกลอนชาวตรังคนหนึ่ง คือ มะเนาะ ยูเด็น ที่เขียนไว้ว่า
ศรีตรังยังอยู่คู่กับถิ่น คนตรังยังถวิลถึงถิ่นหลัง
ศรีตรังยังเด่นเป็นศรีตรัง คนหวังยังมีเป็นศรีเมือง
