การพัฒนานั้น จะต้องเป็นไปตามภูมิประเทศทางภูมิศาสตร์ และภูมิประเทศทางสังคมศาสตร์ ภูมิประเทศทางสังคมศาสตร์ก็คือ เรื่องราวทางสังคมวิทยาคือนิสัยใจคอของคนนั่นเอง…
กระแสพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่อัญเชิญมาข้างต้นนี้มีที่มาจากการเสด็จพระราชดำเนินไปยังชนบทแดนไกล ทุกภูมิภาคของประเทศ มายาวนานกว่า40ปี โดยเฉพาะหมู่บ้านแดนกันดารมากมายหลายร้อยแห่ง ทรงหยั่งรู้และเห็นภูมิปัญญาชาวบ้านในแต่ชุมชนท้องถิ่นได้อย่างถ่องแท้ ตอนหนึ่งในกระแสพระราชดำรัสที่ได้พระราชทานแก่นักพัฒนาทั้งปวงว่า…
…ประชาชนนั่นแหล่ะเขามีความรู้เขาทำงานมาหลายชั่วคนแล้ว เขาทำกันอย่างดี เขามีความเฉลียวฉลาด เขารู้ว่าตรงไหนควรทำกสิกรรม เขารู้ว่าตรงไหนควรจะเก็บรักษาไว้ แต่ที่เสียไปเพราะพวกที่ไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ทำมานานแล้ว…
ด้วยกระแสพระราชดำรัสดังกล่าวถือได้ว่าเป็นการทรงเตือนให้เราหันมาให้ความยอมรับนับถือภูมิปัญญาชาวบ้าน ก่อนที่จะคิดอ่านช่วยเหลือชาวบ้าน
การเกิดขึ้น ดำรงอยู่ และวิวัฒนาการของชุมชนท้องถิ่นที่มาถึงวันนี้ได้ เนื่องจากมาแต่เหตุปัจจัยตามนัยแห่งพระราชดำรัสดังกล่าวอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ชุมชนท้องถิ่นเมืองตรังก็เป้นไปเช่นนี้ เช่นกัน
