จดหมายถึงดวงดาว ตอน 18: ดอกไม้ในแจกันแก้ว

“ไม่ต้องเป็นกังวลหรอกนะว่าฉันจะตัดกิ่งก้านของเธอ หรือตัดเอาดอกไม้สีสันสวยงามพวกนี้ไปประดับประดาไว้ในแจกันแก้วเพื่อหยิบยื่นให้ใครที่ฉันชื่นชม” เด็กสาวเอ่ยขึ้นพลางเอื้อมมือโอบกอดต้นไม้ที่เธอรักนักหนา กี่ปีจะผ่านเลยไปฉันจะยังเฝ้าดูแลเอาใจใส่เธอเรื่อยไป เพราะเธอเป็นความสวยงามเดียวในชีวิตที่ฉันสร้างขึ้นด้วยความตั้งใจ ฉันให้สัญญากับเธอตรงนี้ว่าจะไม่พยายามตัดดอกไม้ของเธอไปยัดเยียดให้ใครต่อใครชื่นชมความสวยงาม ทั้งที่เค้าไม่ได้มองเห็นเป็นเช่นเดียวกับฉันเหมือนเช่นที่เคยทำมาก่อน เธอรู้ไหม? เวลาที่เจ้าดอกไม้ในแจกันแก้วพวกนั้นถูกรับไป คนเหล่านั้นเค้านำเจ้าดอกไม้พวกนั้นไปวางทิ้งไว้ตรงที่ๆหนึ่ง โดยมิได้สนใจเลยสักนิดว่าคนที่นำมาหยิบยื่นให้…เค้าต้องใช้ความพยายามมากเพียงใด ฉันจะบอกความลับอย่างหนึ่งให้เธอฟัง เด็กสาวเพียงต้องการระบายความรู้สึกให้ต้นไม้ของเธอฟังถึงความทรงจำที่ฝังอยู่ในใจ เธอเอ่ยกับต้นไม้ถึงความลับนั้นว่า ฉันเคยหยิบยื่นดอกไม้ในแจกันแก้วให้ชายคนหนึ่ง ซึ่งฉันหวังว่าเค้าจะชื่นชมความสวยงามของเจ้าดอกไม้หลากสีสันเหล่านั้นบ้างในยามที่เค้าทุกข์ใจ ฉันได้แต่หวังว่าเจ้าดอกไม้คงจะช่วยให้เค้ารู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อหันมาพบเจอดอกไม้ในแจกันแก้ว แต่สุดท้ายเจ้าดอกไม้จะมีสีสันงดงามสักเพียงไรก็ไร้ความหมายสำหรับชายผู้นั้นอยู่ดี…เด็กสาวนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เธอมิได้มีน้ำตา แต่ภาพบางภาพของความทรงจำในวันวานย้อนคืนกลับมาทำให้เธอรู้สึกอ่อนไหวอีกครั้ง “เรื่องราวของคนสองคน เมื่อคนหนึ่งคนหายไปจากเรา ภาระยิ่งใหญ่จะถูกทิ้งไว้ให้อีกคนที่เหลืออยู่” เสียงคำพูดจากดวงดาวที่เอ่ยขึ้นให้เด็กสาวได้ยิน เด็กสาวปล่อยมือจากต้นไม้ของเธอ หันหน้ามาฟังดวงดาวอย่างตั้งใจ เธอหมายความว่าอย่างไรหรือดวงดาว ภาระที่ยิ่งใหญ่จะถูกทิ้งไว้ให้อีกคนที่คงเหลืออยู่? ดวงดาวอมยิ้มอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบคำถามของเด็กสาว “ความจริง” ไงล่ะ ความจริงที่คนที่เหลืออยู่ต้องยอมรับและต้องเผชิญต่อไป ชายที่เธอรักเดินจากไปจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ เธออาจรู้และอาจไม่รู้เหตุผลของการจากลา แต่สุดท้ายภาระที่แบกรับไว้ก็คือความเป็นจริงที่ต้องเผชิญ เด็กสาวพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ความสวยงามที่เธอหยิบยื่นให้ใครคนนั้นก็มิได้ต่างไปจากความสวยงามของดอกไม้ในแจกันแก้วเหล่านั้นเลย ปรารถนาเพียงให้เค้าสุขใจเมื่อยามชื่นชม แต่อาจไม่เคยรู้ว่าแท้จริงแล้วเค้าชื่นชอบดอกไม้ในแจกันแก้วเหล่านั้นหรือไม่ ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่มีวันตัดกิ่งก้าน หรือตัดดอกไม้สีสันสวยงามของต้นไม้ต้นนี้เด็ดขาด ดวงดาวเอ่ยพลางวางมือไว้บนศีรษะของเด็กสาวอย่างเอ็นดู “คุณค่าของความสวยงามที่ถูกซ่อนไว้ในตัวเรา แม้จะพยายามปกปิดได้แนบเนียนเพียงไร แต่เธอไม่สามารถซ่อนความไร้เดียงสาเหล่านั้นไว้ในแววตาคู่นี้” แม้เธอจะพยายามสรรหาความงดงามของดอกไม้นานาชนิดมาใส่แจกันแก้วสวยหรู เพียงเพื่อหยิบยื่นให้ชายที่รัก คงไร้ประโยชน์หากเค้าหยิบไปชื่นชมโดยที่ไม่เคยรู้ว่าความสวยงามที่ครอบครองนั้นคืออะไร แต่หากเป็นชายที่ชื่นชมในความสวยงามที่ตนได้ครอบครอง แม้เค้าไม่สามารถจะรู้จักชนิดของดอกไม้เหล่านั้น แต่เค้าจะพยายามค้นหาเพื่อให้ได้คำตอบของความสวยงามที่เค้าได้ครอบครอง “นั่นก็คือเค้าพยายามที่จะทำความเข้าใจในความงดงามของเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าฉันนี่ไง” ดวงดาวสวมกอดเด็กสาวไว้ในอ้อมแขนอย่างเอ็นดู พลางพูดกับเด็กสาวต่อไปว่า เหตุผลที่ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่มีวันตัดกิ่งก้าน หรือตัดดอกไม้สีสันสวยงามของต้นไม้ต้นนี้ก็เพราะว่า เธอมองเห็นความสวยงามที่ซ่อนอยู่ภายใต้ลำต้น กิ่งก้าน ที่ใครหลายคนเค้ามองไม่เห็นความสวยงามเหล่านั้น ฉันจึงเชื่อว่าเธอจะไม่มีวันทำลายความสวยงามที่เธอบรรจงสร้างขึ้นกับมืออย่างเด็ดขาด…