Category: จดหมายถึงดวงดาว โดย Medzai (เม็ดทราย)

จดหมายถึงดวงดาว ตอน7: ความเข้าใจ

จดหมายถึงดวงดาว ตอน7: ความเข้าใจ

ตอน 7: ความเข้าใจ เช้าวันหนึ่งท่ามกลางสายลมที่พัดผ่านเพียงบางเบา ภาพเด็กสาวนั่งเอนอิงพิงกายกับต้นไม้ของเธอที่ค่อยๆเติบโตในแต่ละวัน ฉันรักภาพที่แสนสวยงามภาพนี้มากมายจริงๆ ดวงดาวรำพัน ครั้นเมื่อหันมาสบตากับเด็กสาว มิตรภาพเดียวของฉันบนโลกแห่งความเป็นจริง “ถ้าวันหนึ่งเธอเลิกเขียนจดหมาย แล้วฉันจะคุยกับใคร” เด็กสาวยิ้มด้วยความสุขใจ “ฉันไม่มีวันเลิกเขียนจดหมายถึงดวงดาวหรอกนะ เพราะเธอก็เป็นมิตรภาพเดียวจากแดนไกล ที่ไม่เคยวางจดหมายฉันทิ้งไว้โดยไม่หยิบอ่านเลยสักครา” ความสุขเล็กๆ ที่สองมิตรภาพก่อขึ้นมาด้วยความ “เข้าใจ” ดวงดาว ฉันถามอะไรหน่อยสิ เด็กสาวเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อดวงดาวทิ้งกายลงนั่งเอนอิงพิงต้นไม้ข้างๆเธอ “คำถามอะไรล่ะ สาวน้อย?” อืมมม ต้นไม้ของฉันมันจะเติบโตได้อีกไหม? วันหนึ่งมันจะหยุดที่ตรงไหน? แล้วถ้ามันหยุดเติบโตมันจะตายไหมดวงดาว? ดวงดาวฟังคำถามเด็กสาวอย่างตั้งใจ และเข้าใจดีว่าเธอรู้สึกเช่นไร ณ ตอนนี้ วันเวลาผ่านไปนานเท่าไร เด็กสาวที่เปี่ยมด้วยฝันของฉันคนนี้ไม่เคยหมดความกลัวลงได้เลย แม้เธอจะดำเนินชีวิตด้วยความเข้าใจแต่ก็ใช่ว่าบางสิ่งบางอย่างเธอจะเข้าใจมันทุกอย่างได้ดีเสมอไป...

จดหมายถึงดวงดาว ตอน6: หัวใจที่มีรอยรั่ว

จดหมายถึงดวงดาว ตอน6: หัวใจที่มีรอยรั่ว

ตอน 6: หัวใจที่มีรอยรั่ว กับภาพเด็กสาวที่ชินตาไปแล้วสำหรับดวงดาว เธอนั่งอย่างคนครุ่นคิด ศีรษะเอนอิงพิงไปที่ต้นไม้ต้นนั้นต้นเดียวที่เธอปลูก ใบหน้าไม่ค่อยสดใสเท่าที่ควร ราวกับว่าเด็กสาวแบกความทุกข์ใจอะไรไว้กับตัวอีกเช่นเคย ดวงดาวเอ่ยถาม “ฉันไม่อยากเห็นเด็กสาวที่เปี่ยมด้วยฝัน” ของฉันคนนี้ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าแบบนี้เลย เด็กสาวได้ยินเช่นนั้น รีบตอบดวงดาวทันทีว่า “ฉันไม่ได้เป็นอะไรนะดวงดาว” พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก เพื่อกลบเกลื่อนสายตาที่จ้องจับผิดบนใบหน้า เมื่อได้ฟังเช่นนั้นดวงดาวจึงหยุดนั่งลงข้างเด็กสาวของเค้าด้วยความห่วงใย เด็กสาวเปลี่ยนอิริยาบท โยกศีรษะมาเอนอิงพิงที่ไหล่ที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นของดวงดาว “ฉันแค่สงสัยว่า หัวใจตัวเองมีรอยรั่วหรือเปล่า?”

จดหมายถึงดวงดาวตอน 5: หัวใจระบายสี

จดหมายถึงดวงดาวตอน 5: หัวใจระบายสี

ตอน 5: หัวใจระบายสี เด็กสาวนั่งเล่นใต้ต้นไม้ต้นเดิมของเธอ มองดูกิ่งก้านของมันด้วยความสุขใจ เสียงจากดวงดาวเอ่ยถามเธอว่า “สุขใจไม่น้อย” ใช่ไหม? ที่มองเห็นการเติบโตจากสิ่งที่ตัวเองสร้าง เด็กสาวหันมาตอบดวงดาวด้วยแววตาที่มีความสุขว่า ถ้าฉันรู้ว่าการปลูกต้นไม้ต้องการแค่เพียง “ความเข้าใจ” ป่านนี้ต้นไม้ต้นก่อนๆ ของฉัน คงเติบโตสูงขึ้นไปถึงดวงดาวแล้วก็เป็นได้ เด็กสาวหัวเราะชอบใจอย่างมีความสุข ทำให้ดวงดาวอดยิ้มไปกับเธอด้วยไม่ได้ ถ้าเด็กน้อยของฉันคนนี้มีรอยยิ้มบนใบหน้าแบบนี้ได้ทุกวันก็คงจะดีไม่น้อยสินะ เด็กสาวหันมามองดวงดาว พร้อมตอบไปว่า ฉันยิ้มได้เพราะฉันมีความสุขนะดวงดาว “แล้วทำไมเด็กสาวคนนี้ถึงจะมีความสุขทุกวันไม่ได้ล่ะ” ดวงดาวยิ้มกับเด็กสาว ความสุขของเธอมาจากความรักใช่ไหม แล้วในทุกๆวัน เธอก็ได้ความรักจากใครหลายๆคนไม่ใช่หรือ

จดหมายถึงดวงดาว ตอน4: ความหวัง

จดหมายถึงดวงดาว ตอน4: ความหวัง

ตอน 4: ความหวัง ผิดไหม? หากฉันมีความหวังกับสิ่งที่ทำ ผิดไหม? หากฉันมีความหวังกับสิ่งที่คนอื่นหยิบยื่นให้ คิดถึงเธอเหลือเกินดวงดาว หากฉันอยู่บนนั้นกับเธอได้ก็คงดี มีเธอเป็นเพื่อนตลอดไปคงไม่ต้องกลัวความเหงา และไม่ต้องกลัวความผิดหวังจากใครๆ อยู่ตรงนี้มีผู้คนมากมายทำไมยังรู้สึกเหมือนไม่มีใครสักที นับวันฉันยิ่งเจอแต่ความอ่อนแอของตัวเอง อยากเขียนจดหมายถึงเธอก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรให้ดวงดาวเข้าใจความรู้สึกฉันในเวลานี้ จดหมายฉบับนี้อาจเป็นฉบับแรกที่ฉันคงส่งไปไม่ถึงดวงดาว ฉันมีความรัก ความรักที่เปี่ยมด้วยฝัน หรือฝันนั้นที่ใครๆ เรียกกันว่า “ความหวัง” แต่ฉันไม่ได้หวังให้ตอนจบของความรักสวยงามเหมือนในนิยายหรอกนะ ฉันแค่หวังว่าความรักของฉันจะเดินทางกลับมาหาฉันได้เหมือนเช่นที่ฉันหยิบยื่นให้ใครต่อใคร แต่วันนี้กลับรู้สึก “ผิดหวัง”

จดหมายถึงดวงดาว ตอน 3:ความเชื่อ

จดหมายถึงดวงดาว ตอน 3:ความเชื่อ

ตอน 3: ความเชื่อ เด็กสาวนั่งรอดวงดาวใต้ต้นไม้ที่เธอปลูก ระหว่างที่รอก็มีคำถามมากมายที่เธออยากได้คำตอบจากดวงดาว ทำไมฉันถึงต้องเป็นอย่างนั้น ทำไมฉันถึงต้องเป็นอย่างนี้ บางครั้งก็คิดได้ บางครั้งก็ปล่อยวางความวุ่นวายได้ แต่บางครั้งก็ครุ่นคิดจนความวุ่นวายดูมากขึ้นเข้าไปอีก นี่ฉันกำลังทำร้ายตัวเองอยู่หรือเปล่า? “ใช่” เสียงตอบจากดวงดาวที่เธอกำลังรอ ทำไมเด็กสาวของฉันถึงได้มีคำถามมากมายนักล่ะ ปล่อยให้ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ บ้างไม่ได้หรือ เด็กสาวยิ้มให้ดวงดาว นี่ฉันดูงี่เง่าสำหรับดวงดาวไปแล้วหรือไร? ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกไม่มีใครตีค่าเด็กสาวของฉันอย่างนั้นหรอก ไหนเล่าให้ฉันฟังสิว่าวันนี้ เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจดวงน้อยของเธอ เด็กสาวนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนตอบดวงดาวไปว่า “ไม่รู้สิ”

จดหมายถึงดวงดาว ตอน 2: อย่ากลัว

จดหมายถึงดวงดาว ตอน 2: อย่ากลัว

ตอน 2: อย่ากลัว ดวงดาวเจ้าขา “ความกลัว” มันมาจากไหน? ทำไมมันถึงติดตามเราไปได้ในทุกที่ๆเราไป แม้ในขณะตอนที่เราหลับฝัน บางครั้งมันยังทำให้เราสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการที่กลัวมากขึ้น บางทีไอ้ความกลัวตัวนี้มันทำเราเจ็บปวดได้ไม่น้อยทีเดียว “มันมาจากตัวเธอไง” ดวงดาวตอบเด็กสาว เพราะตัวเธอเองหรือเปล่าที่จินตนาการเรื่องราวที่ยังไม่เกิดขึ้น จนเป็นเรื่องราวได้เป็นฉากๆ และบางทีเธอสร้างมันจนถึงฉากอวสานแล้วด้วยซ้ำ ทั้งที่มันเป็นเพียงความรู้สึกของเธอคนเดียวเท่านั้นเอง เด็กสาวถามดวงดาวกลับไปทันทีว่า แล้วจะทำยังไงให้เราเลิกกลัวได้? ฉันไม่อยากรู้สึกแบบนี้ ดวงดาวตอบเด็กสาวอีกว่า เมื่อความกลัวนั้นถูกสร้างขึ้นมาด้วยตัวเธอเอง แล้วจะให้ใครกันล่ะมาหยุดความกลัวในตัวเธอได้ ถ้าไม่ใช่ด้วยตัวเธอเอง

จดหมายถึงดวงดาว ตอน 1: อยากปลูกต้นไม้

จดหมายถึงดวงดาว ตอน 1: อยากปลูกต้นไม้

ตอน 1: อยากปลูกต้นไม้ เด็กน้อยคุยกับดวงดาวในวันฟ้าหม่นได้ใจความว่า ดวงดาวเจ้าขามีใครคนหนึ่งบอกหนูไว้ว่า ความรักก็เหมือนกับการปลูกต้นไม้ เมื่อใดที่มันเติบโตผลิดอกออกผลได้แสดงว่าความรักเป็นของหนูแล้ว จากนั้นเด็กน้อยก็เริ่มเรียนรู้ที่จะปลูกต้นไม้ แต่ทว่าต้นไม้ต้นแรกที่เธอปลูก เธอไม่ค่อยใส่ใจที่จะเรียนรู้วิธีเติบโตอย่างช้าๆ วันไหนเด็กน้อยสุขใจ วันนั้นเธอก็รดน้ำพรวนดิน วันไหนไม่สุขใจวันนั้นต้นไม้ก็ถูกละเลย วันเวลาผ่านไปต้นไม้ที่เธอปลูกก็เจอะเจอกับเจ้าของที่อยากดูแลอย่างเข้าใจการเติบโตของต้นไม้ เด็กน้อยเสียใจไม่น้อยที่ต้นไม้ของเธอตายจาก แต่เมื่อเวลาผ่านเด็กน้อยเติบโตเป็นเด็กสาว เธอฝันที่จะปลูกต้นไม้อีกครั้งด้วยความเข้าใจ เมื่อเธอได้ต้นไม้ต้นใหม่มาอีกครั้ง ครั้งนี้เธอพยายามทุ่มเท เธอพยายามเฝ้าดู เธอพยายามรดน้ำพรวนดินตลอดเวลาจนบางครั้งถ้าต้นไม้พูดกับเธอได้คงบอกเธอไปแล้วว่า ฉันไม่ได้ต้องการความเอาใจใส่จากเธอมากมายขนาดนี้หรอก และสุดท้ายต้นไม้ต้นที่สองของเธอก็ตายจากไปเช่นเดิม เพราะเด็กสาวตัดสินใจให้ต้นไม้ที่เธอรัก เติบโตได้ด้วยตัวเอง เด็กสาวปฏิญาณกับตัวเองว่าฉันจะไม่ปลูกต้นไม้อีกแล้ว เพราะกี่ต้นที่ปลูกมันไม่เคยได้ผลิดอกออกผลอย่างที่เธอต้องการเลยสักครา กระทั่งวันหนึ่งเด็กสาวเริ่มเข้มแข็งและเติบโตด้วยประสบการณ์ที่เธอพบเจอ เธอจึงตัดสินใจตามหาต้นไม้ต้นใหม่อีกครั้ง ครั้งนี้เธอพยายามที่จะทำความเข้าใจวัฏจักรของมัน พยายามยอมรับการเปลี่ยนแปลง พยายามเรียนรู้การให้ และการรับจากสิ่งที่ต้นไม้ให้เธอได้ แต่ก็ใช่ว่าวันนี้ต้นไม้ต้นนั้นจะผลิดอกออกผลได้งดงามสักเท่าไร...