จดหมายถึงดวงดาว ตอน7: ความเข้าใจ
ตอน 7: ความเข้าใจ เช้าวันหนึ่งท่ามกลางสายลมที่พัดผ่านเพียงบางเบา ภาพเด็กสาวนั่งเอนอิงพิงกายกับต้นไม้ของเธอที่ค่อยๆเติบโตในแต่ละวัน ฉันรักภาพที่แสนสวยงามภาพนี้มากมายจริงๆ ดวงดาวรำพัน ครั้นเมื่อหันมาสบตากับเด็กสาว มิตรภาพเดียวของฉันบนโลกแห่งความเป็นจริง “ถ้าวันหนึ่งเธอเลิกเขียนจดหมาย แล้วฉันจะคุยกับใคร” เด็กสาวยิ้มด้วยความสุขใจ “ฉันไม่มีวันเลิกเขียนจดหมายถึงดวงดาวหรอกนะ เพราะเธอก็เป็นมิตรภาพเดียวจากแดนไกล ที่ไม่เคยวางจดหมายฉันทิ้งไว้โดยไม่หยิบอ่านเลยสักครา” ความสุขเล็กๆ ที่สองมิตรภาพก่อขึ้นมาด้วยความ “เข้าใจ” ดวงดาว ฉันถามอะไรหน่อยสิ เด็กสาวเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อดวงดาวทิ้งกายลงนั่งเอนอิงพิงต้นไม้ข้างๆเธอ “คำถามอะไรล่ะ สาวน้อย?” อืมมม ต้นไม้ของฉันมันจะเติบโตได้อีกไหม? วันหนึ่งมันจะหยุดที่ตรงไหน? แล้วถ้ามันหยุดเติบโตมันจะตายไหมดวงดาว? ดวงดาวฟังคำถามเด็กสาวอย่างตั้งใจ และเข้าใจดีว่าเธอรู้สึกเช่นไร ณ ตอนนี้ วันเวลาผ่านไปนานเท่าไร เด็กสาวที่เปี่ยมด้วยฝันของฉันคนนี้ไม่เคยหมดความกลัวลงได้เลย แม้เธอจะดำเนินชีวิตด้วยความเข้าใจแต่ก็ใช่ว่าบางสิ่งบางอย่างเธอจะเข้าใจมันทุกอย่างได้ดีเสมอไป...